- dotrzymywać kroku komuś
- идти́ в но́гу с ке́м-л., не отстава́ть от кого́-л.; ср. dotrzymać
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
dotrzymywać – dotrzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}kroku {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} iść równo z kimś, nie wyprzedzając go, ani samemu nie będąc wyprzedzanym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szedł obok ojca, dzielnie dotrzymując mu … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotrzymywać — 1. Dotrzymać komuś kroku a) «iść z kimś z tą samą szybkością»: Biegniemy leśnymi ścieżkami koło Spały. Przez kilometr próbuję dotrzymać Dorocie kroku. TSt 7/2000. b) «rozwijać się w tym samym tempie, dorównywać komuś w czymś»: Przyjdzie chwila,… … Słownik frazeologiczny
krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy … Słownik języka polskiego
krok — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na podniesieniu nogi do góry, przesunięciu jej do przodu i postawieniu; długość przebytej w ten… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotrzymać — dk I, dotrzymaćam, dotrzymaćasz, dotrzymaćają, dotrzymaćaj, dotrzymaćał, dotrzymaćany dotrzymywać ndk VIIIa, dotrzymaćmuję, dotrzymaćmujesz, dotrzymaćmuj, dotrzymaćywał, dotrzymaćywany 1. «trzymać, przechować do pewnego (jakiegoś) czasu»… … Słownik języka polskiego
nadążać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadążaćam, nadążaća, nadążaćają {{/stl 8}}– nadążyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, nadążaćżę, nadążaćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w marszu, w wędrówce: dotrzymywać komuś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień